• Welcome to all New Sikh Philosophy Network Forums!
    Explore Sikh Sikhi Sikhism...
    Sign up Log in

Punjabi Poems

Dalvinder Singh Grewal

Writer
Historian
SPNer
Jan 3, 2010
1,245
421
78
ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਚੜ ਗਿਆ ਏ
ਵੀਹ-ਇਕੀ ਚੜ ਗਿਆ ਏ.
ਵੇਖ ਕਰੋਨਾ ਵੈਕਸੀਨ ਨੂੰ
ਛੁਪ ਕੇ ਖੜ ਗਿਆ ਏ.
ਬਿਲ ਰੱਦ ਕਰਾਵਾਂਗੇ,
ਜਿੱਤ ਘਰ ਨੂੰ ਆਵਾਂਗੇ.
ਏਕੇ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਗ
ਯੁਗ ਬਦਲ ਵਿਖਾਵਾਂਗੇ.
ਹਰ ਦੋਖੀ ਦੜ ਗਿਆ ਏ.
ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਚੜ ਗਿਆ ਏ.
ਹੁਣ ਭੰਗੜੇ ਫਿਰ ਪਾਉਣੇ,
ਫਿਰ ਗਿਧੇ ਮੁੜ ਆਉਣੇ
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮੁੜ ਆਉਣਗੀਆਂ
ਅਸੀਂ ਮੇਲੇ ਫਿਰ ਲਾਉਣੇ.
ਡਰ ਵੀ ਹੁਣ ਦੜ ਗਿਆ ਏ.
ਵੀਹ ਇਕੀ ਚੜ ਗਿਆ ਏ.
ਸਭ ਲੋਕ ਸੁਖੀ ਜੀਵਣ
ਮੋਹ-ਪਿਆਰ ਸ਼ਹਿਦ ਪੀਵਣ,
ਸਭ ਦੁਨੀਆਂ ਘੁੱਗ ਵਸੇ,
ਜਿਸ ਥਾਂ ਵੀ, ਰੰਗੀਂ ਥੀਵਣ.
ਚੰਦ ਟਿੱਕਾ ਜੜ ਗਿਆ ਏ.
ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਚੜ ਗਿਆ ਏ.
 

Dalvinder Singh Grewal

Writer
Historian
SPNer
Jan 3, 2010
1,245
421
78
ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਇਹ ਪਾਲਾ ਵਧਦਾ ਹੈ
ਮਨ ਨੂੰ ਚੰਗਿਆੜਾ ਚੜਦਾ ਹੈ.
ਜਿਉਂ ਗਿਣਤੀ ਵਧੇ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੀ
ਇਕ ਭਾਂਬੜ ਉਭਰਨ ਲਗਦਾ ਹੈ
ਤਕ ਤਕ ਕੇ ਆਕੜ ਅੜੀਅਲ ਦੀ
ਦਿਲ ਕੰਧ ਭੰਨਣ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਹੈ.
ਜਦ ਖੂਨ ਉਬਲਦਾ ਰੁਕਦਾ ਨਾ
ਆ ਹੱਥ ਸਿਆਣਾ ਫੜਦਾ ਹੈ.
ਅਜੇ ਚੁੱਪ ਰਹੋ', ਅਜੇ ਸ਼ਾਂਤ ਰਹੋ
ਖੁਦ ਸਮਾਂ ਇਬਾਰਤ ਘੜਦਾ ਹੈ.
ਡਟ ਬੈਠੇ ਹੋਰ ਉਡੀਕਾਂਗੇ
ਜਦ ਤਕ ਨਾ ਕਨੂੰਨ ਬਦਲਦਾ ਹੈ.
 

Dalvinder Singh Grewal

Writer
Historian
SPNer
Jan 3, 2010
1,245
421
78
ਮਾਂ ਬੁੜ ਬੁੜ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ.
ਤੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਇਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ.
ਵਾ ਹੱਡ ਚੀਰਵੀਂ ਵਗਦੀ ਹੈ.
ਅੰਗ ਅੰਗ ਨੂੰ ਠਾਰੀ ਲਗਦੀ ਹੈ.
ਮੀਂਹ ਉਪਰੋਂ ਲੋਹੜਾ ਮਾਰ ਰਿਹਾ.
ਭਿਉੰ ਭਿਉੰਕੇ ਹੱਡੀਆਂ ਠਾਰ ਰਿਹਾ.
ਪੁੱਤ ਬੈਠੇ ਟਿਕਰੀ ਬਾਡਰ ਤੇ.
ਰੋਕੇ ਸਰਕਾਰੀ ਆਡਰ ਤੇ.
ਡੇਰੇ ਨੇ ਸੜਕਾਂ ਖੁਲੀਆਂ ਤੇ.
ਪੈਂਦੇ ਨੇ ਫਟੀਆਂ ਜੁਲੀਆਂ ਤੇ
ਹੱਡ ਠਰਦੇ ਨੇ, ਦੰਦ ਵਜਦੇ ਨੇ.
ਨੱਕਾਂ ਚੋਂ ਪਾਣੀ ਵਗਦੇ ਨੇ.
ਕਿਉਂ ਮੌਤ ਨਾਲ ਨੇ ਖੇਲ ਰਹੇ?
ਦੁਖਾਂ ਦੀ ਨੇਰੀ ਝੇਲ ਰਹੇ.
ਉਤੋਂ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬੁਛਾੜਾਂ ਨੇ.
ਡੰਡਿਆ ਦੀਆਂ ਗੁਝੀਆਂ ਮਾਰਾਂ ਨੇ.
ਕਹਿੰਦੇ ਸਰਕਾਰ ਹੀ ਵੈਰੀ ਹੈ. ਖੇਤਾਂ ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਹੀ ਕਹਿਰੀ ਹੈ.
ਖੁਸ਼ ਕਰਨਾ ਕਾਰਪੋਰੇਟਾਂ ਨੂੰ.
ਲਿਆ ਧਰਿਆ ਏ ਕੰਟ੍ਰੈਕਟਾਂ ਨੂੰ.
ਹੁਣ ਤਿੰਨ ਕਨੂੰਨ ਬਣਾ ਦਿਤੇ.
ਸਾਡੇ ਖੇਤ ਵਿਉਪਾਰ ਬਣਾ ਦਿਤੇ.
ਭਰ ਸਾਡੀ ਫਸਲ ਗੁਦਾਮਾਂ ਵਿਚ.
ਫੇਰ ਵੇਚਣ ਮਹਿੰਗੇ ਦਾਮਾਂ ਵਿਚ.
ਜੋ ਸੌ ਦੀ, ਹੋਊ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੀ.
ਫਿਰ ਝੜੀ ਲੱਗ ਜਾਊ ਮਾਰਾਂ ਦੀ.
ਮੁੱਲ ਲਗਿਆ ਵੀ ਨਾ ਮੁੜਣਾ ਜੇ.
ਘਰ ਚੱਲਣ ਵੀ ਤਾਂ ਥੁੜਣਾ ਜੇ.
ਫਿਰ ਖੇਤ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੀ ਕਰਨੇ.
ਇਸ ਜਾਲ ਚ ਫਸ ਕੇ ਜੱਟ ਮਰਨੇ
ਇੰਉੰ ਸਾਡੀ ਹੋੰਦ ਮਿਟਾਵਣਗੇ.
ਜਾ ਲੇਬਰ ਚੌਕ ਬਿਠਾਵਣਗੇ.
ਜੋ ਰਾਜ ਧਰਮ ਨਾ ਪਾਲ ਰਹੀ.
ਕਿਰਸਾਨ ਦਾ ਬਣ ਜੋ ਕਾਲ ਰਹੀ
ਸੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ, ਹੋਈ ਜੋਕਾਂ ਦੀ.
ਇਨਾਂ ਮਾਰਨ ਖੁੰਢੇ ਬੋਕਾਂ ਦੀ.
ਅੰਬਾਨੀ ਅਤੇ ਅਡਾਨੀ ਦੀ.
ਘਰ ਭਰਦੀ ਲੋਟੂ ਢਾਣੀ ਦੀ.
ਕੀ ਕਰਨਾ ਫਿਰ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦਾ.
ਜੋ ਗੜ ਹੈ ਅਤਿਆਚਾਰਾਂ ਦਾ.
ਰੱਬ ਦੇਵੇ ਮੱਤ ਇਸ ਢਾਣੀ ਨੂੰ.
ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਆਸਾਂ ਖਾਣੀ ਨੂੰ.
ਨਿਤ ਗਿਣਤੀ ਕਰੇ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦਾ.
ਬਾਡਰ ਤੇ ਵਿਛੜੇ ਮਰਦਾਂ ਦੀ.
ਮਾਂ ਸਭ ਦੇ ਲਈ ਅਰਦਾਸ ਕਰੇ.
ਜਿੱਤ ਮੁਹਿੰਮ ਖਾਲਸਾ ਘਰੇ ਮੁੜੇ.
ਮੇਰੀ ਬੇਬੇ ਬੁੜ ਬੁੜ ਕਰਦੀ ਹੈ.
ਨਿਤ ਜਿਉਂਦੀ ਹੈ, ਨਿਤ ਮਰਦੀ ਹੈ.
 

Dalvinder Singh Grewal

Writer
Historian
SPNer
Jan 3, 2010
1,245
421
78
ਹਰ ਤਸਵੀਰ ਦੇ ਪਾਸੇ ਦੋ.
ਇਕ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਮੋਦੀ ਫਿਰਦਾ
ਇਕ ਕਿਸਾਨ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਜੋ.
ਮੋਦੀ ਕਹਿੰਦਾ ਫਸਲ ਕਿਤੇ ਵੀ
ਦੇਸ਼ ਚ ਜਾਕੇ ਲੈਣਾ ਵੇਚ.
ਕਹਿਣ ਕਿਸਾਨ ਜੋ ਫਸਲ ਬਿਹਾਰ ਦੀ
ਵਿਕੇ ਪੰਜਾਬ ਚ, ਏਹੋ ਪੇਚ.
ਕਿੰਜ ਟਰਾਲੀ ਗੋਭੀ ਵੇਚਣ
ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਜੱਟ ਲਾਉੰਦੇ ਜੋ.
ਹਰ ਤਸਵੀਰ ਦੇ ਪਾਸੇ ਦੋ.
 

Dalvinder Singh Grewal

Writer
Historian
SPNer
Jan 3, 2010
1,245
421
78
ਰੱਬ ਜਦ ਵੀ ਪਲਟੀ ਲਾਉਂਦਾ ਹੈ
ਰਾਜੇ ਵੀ ਪੁੱਠੇ ਢਹਿੰਦੇ ਨੇ.
ਜੋ ਉਸਦੀ ਰਚਨਾ ਦੁਖੀ ਕਰਨ
ਉਹ ਖੁਦ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਨਾ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ
ਉਹ ਅੰਬਾਨੀ ਜਾਂ ਅਡਾਨੀ
ਜਾਂ ਮੋਦੀ ਵਰਗਾ ਅੜੀਅਲ ਹੈ
ਰੱਬ ਜੱਗ ਨੂੰ ਪੱਧਰ ਰਖਦਾ ਹੈ
ਕੁਝ ਜਲਣ ਕਬਰ ਕੁਝ ਲਹਿੰਦੇ ਨੇ
ਸਮਿਆਂ ਨੇ ਬਦਲਦੇ ਰਹਿਣਾ ਹੈ
ਕੋਈ ਸਮਿਆਂ ਨੂੰ ਫੜ ਸਕਦਾ ਨਾ
ਲਗਦੇ ਨੇ ਪਾਰ ਉਹ ਹੀ ਆਖਰ
ਜੋ ਉਸਦੀ ਰਜ਼ਾ ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ.
 

Dalvinder Singh Grewal

Writer
Historian
SPNer
Jan 3, 2010
1,245
421
78
ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਸਮਝਿਆ ਇਉਂ ਵਡਾ ਤਮਾਸਾ
ਡਾ: ਦਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਗ੍ਰੇਵਾਲ
ਸ਼ਸ਼ਤਰ ਵਸਤਰ ਸੰਗ ਸਜੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰੰਦ ਪਿਆਰੇ ।
ਕਿਲੇ੍ਹ ਅਨੰਦਪੁਰ ਤੋਂ ਨਿਕਲ ਸਨ ਚੜ੍ਹੇ ਸ਼ਿਕਾਰੇ ।
ਗਗਨ ਦਮਾਮਾ ਵੱਜਿਆ, ਪਰਬਤ ਗੁੰਜਾਏ।
ਗੜ ਗੜ ਗੂੰਜਣ ਬਦਲੀਆਂ, ਅੰਬਰ ਥਰਰਾਏ।
ਹੋਇਆ ਚੁਸਤ ਅਨੰਦਪੁਰ, ਸਭ ਲੱਗੇ ਆਹਰੇ,
ਕਿਧਰੇ ਹੋਵਣ ਕੁਸ਼ਤੀਆਂ, ਕਿਤੇ ਤੀਰ ਕਟਾਰੇ,
ਘੁੜ ਦੌੜਾਂ ਨੂੰ ਮਾਣਦੇ ਉਠ ਉਠ ਕੰਮਕਾਜੀ,
ਦੇਖਣ ਕਿਹੜਾ ਮੋੜਦਾ ਅਜ ਕਿਸਦੀ ਭਾਜੀ।
ਗਰਜ ਸੁਣੀ ਜਦ ਭੀਮ ਚੰਦ, ਰਾਜੇ ਕਹਿਲੂਰੀ,
ਪੁੱਛੇ ਸੱਦ ਵਜ਼ੀਰ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਵੱਜੀ ਤੂਰੀ।
ਕਿਸ ਨੇ ਹੈ ਵੰਗਾਰਿਆ, ਸਿਰ ਕਿਸ ਨੇ ਚਾਇਆ,
ਕਿਸ ਨੇ ਅਪਣੀ ਮੌਤ ਨੂੰ, ਅੱਜ ਆਪ ਬੁਲਾਇਆ।
ਪਰਮਾਨੰਦ ਵਜ਼ੀਰ, ਗੱਲ ਸਾਰੀ ਸਮਝਾਏ
“ਦਾਦਾ ਤਾਰਾ ਚੰਦ, ਜਿਸ ਜੇਲੋਂ ਛੁਡਵਾਏ,
ਗੁਰ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਦੇ ਪੋਤਰੇ, ਹਨ ਅੱਜ ਪਧਾਰੇ,
ਧੁੰਮਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਪੈ ਗਈਆਂ, ਹੁਣ ਪਾਸੇ ਚਾਰੇ।
ਸੱਖਰ-ਭੱਖਰ, ਕਾਬਲੋਂ, ਆਸਾਮ, ਕੰਧਾਰੋਂ,
ਹੁੰਦੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਾਨਤਾ, ਹਰ ਆਰੋਂ ਪਾਰੋਂ।
ਰਾਜੇ ਆਪ ਆਸਾਮ ਦੇ, ਤੋਹਫੇ ਨੇ ਘੱਲੇ
ਜੋ ਵੀ ਵੇਖੇ ਕਹਿ ਉਠੇ ਵਾਹ, ਬੱਲੇ, ਬੱਲੇ।
ਰਹਿੰਦੇ ਵਿੱਚ ਅਨੰਦਪੁਰ, ਜੋ ਰਾਜ ਤੁਹਾਡਾ,
ਆਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਜਗਾਇਆ ਹੈ ਭਾਗ ਅਸਾਡਾ।
ਰਹੀਏ ਮਿਲਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਇਹ ਗੱਲ ਚੰਗੇਰੀ
ਮਿਲੀਏ ਜਾ ਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਇਛਾ ਮੇਰੀ”।
“ਗੱਲ ਤਾਂ ਲਗਦੀ ਠੀਕ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਓਥੇ ਜਾਉ,
ਰਾਜਾ ਆਊ ਮਿਲਣ ਕੱਲ੍ਹ, ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿ ਆਉ”।
ਪਰਮਾਨੰਦ ਵਜ਼ੀਰ ਨੇ ਸੀ ਹੁਕਮ ਵਜਾਇਆ,
ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਲੈ ਆਇਆ,
ਸਾਹਿਬ ਚੰਦ, ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਚੰਦ ਅੱਗਿਓਂ ਨੇ ਆਏ,
ਭੀਮ ਚੰਦ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਲਿਆਏ।
ਆਦਰ ਨਾਲ ਸੀ ਭੀਮ ਚੰਦ ਗੁਰ ਪਾਸ ਬਿਠਾਇਆ,
ਦਸਤਰਖਾਨ ਸੀ ਮੇਵਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਜਾਇਆ।
ਰਾਜਾ ਦੇਖ ਦਰਬਾਰ ਨੂੰ ਸੀ ਹੱਕਾ ਬੱਕਾ।
ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਮੇਵੇ ਪਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਜੱਕਾ ਤੱਕਾ।
ਉਪਰ ਵੇਖ ਤੰਬੋਲ ਸੀ ਜੋ ਹੀਰਿਆਂ ਜੜਿਆ,
ਵਿਛੇ ਗਲੀਚੇ ਸਾਏਬਾਨ ਸੰਗ ਫਰਸ਼ ਉਘੜਿਆ।
ਸ਼ਸ਼ਤਰਧਾਰੀ ਸੂਰਬੀਰ ਤੈਨਾਤ ਚੁਫੇਰੇ,
ਵਿਚਕਾਰੇ ਦਰਬਾਰੀਆਂ ਦੇ ਰੰਗ ਨਿਖੇਰੇ।
ਕਲਗੀ ਲਾਈ ਗੁਰੂ ਜੀ ਗਲ ਮੋਤੀ ਮਾਲਾ
ਹੱਥ ਜੜਾਊ ਮੁੱਠ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਸੀ ਆਹਲਾ
ਇਕ ਉਂਗਲ ਤੇ ਬਾਜ਼ ਸੀ ਚਮਕੀਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ
ਸੀਸ ਝੁਕੇ ਹਰ ਸ਼ਖਸ਼ ਦੇ ਮੰਗਣ ਗੁਰ-ਰੱਖਾਂ
ਨੂਰ ਸੀ ਚਿਹਰਿਓਂ ਝਲਕਦਾ, ਰਾਜਾ ਘਬਰਾਇਆ,
ਕਿਥੋਂ ਪਰਬਤ ਨੂਰ ਦਾ ਇਸ ਰਾਜ ‘ਚ ਆਇਆ।
ਪੰਜ ਰੁਪਈਏ ਦੇਗ ਤੇ ਦਸ ਗੁਰ ਭੇਟਾ ਕੀਤੇ,
ਅੱਗੇ ਹੋ ਕੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸੀ ਚਰਨ ਛੂਹ ਲੀਤੇ।
ਕੀਰਤਨੀਏਂ ਧੁਨ ਛੇੜਕੇ ਵਜਦਾਂ ਵਿਚ ਆਏ,
ਵਿਸਮਾਦੀ ਰੰਗ ਫਿਰ ਗਿਆ, ਦਿਲ ਠੰਢਕ ਪਾਏ।
ਪੰਚਕਲਾ ਦੇ ਸ਼ਸ਼ਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕਮਾਲਾਂ,
ਘੋੜਿਆਂ ਫੇਰ ਦਿਖਾਈਆਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸੀ ਚਾਲਾਂ,
ਏਨੇ ਨੂੰ ਨੇ ਲੈ ਆਏ ਪਰਸਾਦੀ ਹਾਥੀ,
ਸੋਨੇ ਚਾਂਦੀ ਲਿਸ਼ਕਦਾ, ਸੰਗ ਸਜਿਆ ਸਾਥੀ।
ਪਰਿਕਰਮਾ ਕਰ ਓਸਨੇ ਸੀ ਸੀਸ ਝੁਕਾਇਆ,
ਚਰਨੀਂ ਆ ਕੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸੀ ਸੀਸ ਛੁਹਾਇਆ।
ਫਿਰ ਫੜ ਸੁੰਡ ਚ ਚੌਰ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸੀਸ ਝੁਲਾਇਆ
ਇਹ ਤਕ ਰਾਜਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਹੈਰਤ ਵਿੱਚ ਆਇਆ।
ਇਹ ਹੈ ਮੇਰੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ ਮੇਰਾ,
ਮੈਨੂੰ ਜੇ ਭੇਟਾ ਕਰੇ ਵਧੂ ਮਾਣ ਘਣੇਰਾ।
ਦਿਲ ਵਿਚ ਏਹੋ ਧਾਰਕੇ ਉਸ ਲਈ ਵਿਦਾਈ
ਘਰ ਵਿਚ ਜਾ ਕੇ ਨੀਂਦ ਨਾ ਪਲ ਉਸ ਨੂੰ ਆਈ।
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੂੰ ਓਸਨੇ ਪਰਮਨੰਦ ਸੱਦਿਆ।
ਤੋਹਫੇ ਦੇ ਕੇ ਢੇਰ ਗੁਰੂ ਵਲ ਉਸ ਨੂੰ ਘੱਲਿਆ।
ਜਿਉਂ ਕਿਹਾ ਸੀ, ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਉਸ ਅਰਜ਼ ਗੁਜ਼ਾਰੀ,
“ਸਾਡੇ ਟਿੱਕਾ ਅਜਮੇਰ ਦੀ ਕੁੜਮਾਈ ਦੀ ਵਾਰੀ।
ਸ੍ਰੀਨਗਰ ਦੇ ਫਤੇ ਸ਼ਾਹ ਵਲੋਂ ਰਿਸ਼ਤਾ ਆਇਆ,
ਰਾਜੇ ਕਈ ਜੰਝ ਚੜ੍ਹਣਗੇ ਆਪ ਜੀ ਨੂੰ ਸਦਵਾਇਆ।
ਇਸ ਵੇਲੇ ਹੀ ਸੋਹੇਗਾ ਪਰਸਾਦੀ ਹਾਥੀ।
ਨਾਲੇ ਇਸ ਤੰਬੋਲ ਨੂੰ ਲੈ ਆਵਣ ਸਿੱਖ ਸਾਥੀ।
ਜਾਣੀ ਜਾਣ ਨੇ ਜਾਣ ਲਈ ਇਹ ਚਾਲ ਨਿਰਾਲੀ,
ਕਹਿੰਦੇ ‘ਵਸਤ ਜੋ ਆਪਣੀ ਦੇਂਦੇ ਹੋ ਕਾਹਲੀ’ ।
ਪਰ ਅਰਦਾਸ ਜੋ ਸਿੱਖ ਦੀ ਗੁਰ ਨੂੰ ਕਰਵਾਈ।
ਉਸ ਤੇ ਹੱਕ ਹੈ ਸੰਗਤੀ ਮੇਰਾ ਨਾ ਭਾਈ”।
ਜੋ ਮੈਥੋਂ ਏ ਮੰਗਿਆ ਉਹ ਦੇ ਨਈ ਹੋਣਾ।
ਲੈ ਜਾਉ ਹਾਥੀ ਮਕਨ ਨਾਮ ਓਹ ਵੀ ਏ ਸੋਹਣਾ”।
ਪਰਮਾਨੰਦ ਫਿਰ ਮੁੜ ਗਿਆ ਦਿਲ ਭਰੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾ,
ਗੁਰੂ ਜੀਆਂ ਨੇ ਸਮਝ ਲਿਆ ਇੰਜ ਚਾਲ ਤਮਾਸ਼ਾ।
 

❤️ CLICK HERE TO JOIN SPN MOBILE PLATFORM

❤️ CLICK HERE TO JOIN SPN MOBILE PLATFORM

📌 For all latest updates, follow the Official Sikh Philosophy Network Whatsapp Channel:
Top